παλιοστιλιανοί ανιχνευτές θερμοκρασίας
Οι ανιχνευτές θερμότητας παλιού τύπου αποτελούν ένα βασικό στοιχείο των πρώιμων συστημάτων ανίχνευσης πυρκαγιάς, υπηρετώντας ως αξιόπιστοι φύλακες της ασφάλειας περιουσιών και ανθρώπινων ζωών για πολλές δεκαετίες. Αυτές οι συσκευές λειτουργούν με απλές αλλά αποτελεσματικές μηχανικές αρχές, χρησιμοποιώντας συνήθως είτε ανίχνευση σταθερής θερμοκρασίας είτε ανίχνευση ρυθμού αύξησης. Οι ανιχνευτές σταθερής θερμοκρασίας ενεργοποιούνται όταν η περιβάλλουσα θερμοκρασία φτάσει σε μια προκαθορισμένη τιμή, η οποία συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 135°F και 165°F. Αντίθετα, οι ανιχνευτές ρυθμού αύξησης ενεργοποιούνται όταν ανιχνεύσουν μια γρήγορη αύξηση της θερμοκρασίας, συνήθως 15°F ή περισσότερα ανά λεπτό. Ο πυρήνας του μηχανισμού συχνά περιλαμβάνει ελάσματα διμετάλλου που λυγίζουν όταν θερμαίνονται ή θάλαμους αέρα που διαστέλλονται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Αυτοί οι ανιχνευτές ξεχωρίζουν σε περιβάλλοντα όπου η ανίχνευση καπνού μπορεί να είναι αδύνατη, όπως σε κουζίνες, γκαράζ ή βιομηχανικούς χώρους όπου είναι συνηθισμένη η σκόνη και οι ατμοί. Η ανθεκτική κατασκευή τους περιλαμβάνει συνήθως ανθεκτικά στοιχεία σε καιρικές συνθήκες, καθιστώντας τους κατάλληλους τόσο για εσωτερικές όσο και για εξωτερικές εφαρμογές. Παρόλο που είναι απλούστεροι από τους σύγχρονους ηλεκτρονικούς ανιχνευτές, αυτές οι συσκευές συνεχίζουν να αποδεικνύουν την αξία τους μέσω της αξιοπιστίας τους, των χαμηλών απαιτήσεων συντήρησης και της δυνατότητας λειτουργίας χωρίς ηλεκτρική παροχή, καθιστώντας τους ιδιαίτερα πολύτιμους σε περιοχές όπου η σταθερότητα της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος είναι ζήτημα.